27/4/12

Μικρές μεγάλες ανησυχίες

Αυτό το post το έχω καιρό που το σκέφτομαι και τελικά πήρα την απόφαση να το γράψω.

Είχαμε πει με τον Μάνο, ότι αφού παντρευτούμε να κάτσουμε κάποιο καιρό οι δύο μας, για να μπορέσουμε να κάνουμε κάποια πράγματα και να πάμε κανένα ταξίδι και μετά να βάλουμε μπρος να κάνουμε παιδάκι. Βέβαια, αυτή η κουβέντα είχε γίνει πριν μείνω χωρίς δουλειά. Τώρα, βάση αυτού, έχω αρχίσει και σκέφτομαι ότι δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε αυτά που θέλουμε και ότι ένα παιδάκι αυτή τη στιγμή δεν θα ήταν και το καλύτερο. Δεν λέω ότι δεν θέλω να κάνω παιδί, αλλά σε αυτή τη κατάσταση που είμαστε σκέφτομαι τα έξοδα που μπορούν να βγουν και αγχώνομαι, είμαι άνθρωπος που αγχώνετε με το παραμικρό και πιστεύω ότι θα πιεστώ πολύ. Το έχω συζητήσει μαζί του και πιστεύει ότι όλα θα πάνε καλά. Επίσης, το άλλο που σκέφτομαι είναι ότι, αν έρθει τώρα θα μπορώ να είμαι full time mommy, κάτι που θα είναι πολύ καλό για το παιδί αλλά και για μένα. Δεν ξέρω τι να κάνω, σκέφτομαι και τον Μάνο που θέλει τόσο ένα παιδί και στεναχωριέμαι.

Μου αρέσει να έχω ένα πρόγραμμα στη ζωή μου και αυτό το βαδίζω χωρίς να ξέρω τι μου επιφυλάσσει η επόμενη μέρα, μου είναι κάπως. Το μόνο που ξέρω είναι ότι είμαι 5 μήνες χωρίς δουλειά και φως στο τούνελ δεν βλέπω, τουλάχιστον στον τομέα που έχω σπουδάσει. Από Δευτέρα αρχίζω τα μαθήματα για το web design, 2 φορές την εβδομάδα για ενάμιση μήνα περίπου. Οπότε στα μέσα Ιουνίου θα μπορώ να στείλω βιογραφικό για web design με την ελπίδα ότι κάποιος θα με πάρει. Ας γίνει έτσι μια αρχή και μετά βλέπουμε. Γιατί αν πάει μακριά η βαλίτσα δεν νομίζω ότι θα μπορώ να καθυστερήσω το θέμα και πολύ, βλέπεις δεν θέλω να έχω και πολύ μεγάλη διαφορά με τα παιδιά μου (και λέω παιδιά γιατί έχω βλέψεις να κάνω δύο).

1 σχόλιο:

  1. χμμμ.. καμια φορά έχει πλάκα να μην ξέρεις τί σου επιφυλάσσει η επόμενη μέρα! Good luck σε ό,τι κι αν κάνεις, όλα καλά θα πάνε, σωστά τα λέει ο Μάνος! ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή